रचना : म. बि. बि. शाह ; संगीत : नातिकाजी श्रेष्ठ ; स्वर : प्रेमध्वज + तारादेबी
पलक झारी जमिन कोरी घुम्टोमा लुकेर
दुलहीसरी मुसुक्क हाँस्ने त्यो मान्छे कस्तो छ ?
झुल्केको घाम परेको सुनी सुन्दर प्रभात
दुई डाँडा टेक्ने इन्द्रेणीसरी त्यै मान्छे जस्तो छ ।
उशाको बेला शितको थोपा केशमा जडेर
सिमृक टिका गाजल कोर्ने त्यो मान्छे कस्तो छ ?
दिनमा सधैँ सम्झना बनी आँखामा ढुकेर
रातमा पनि सपना हुने त्यै मान्छे जस्तो छ ।
ओठको लाली घामको पारी साँझाको सोरेर
फूलको बास सासमा झार्ने त्यो मान्छे कस्तो छ ?
दु:खमा आज आशुको थोपा मायाले पुछेर
सुखको भोली देखाईदिने त्यै मान्छे जस्तो छ ।
साउने झरी भदौरे पानी कात्तिक पुर्णिमा
शृस्टी बिच शृङ्गार भर्ने त्यो मान्छे कस्तो छ ?
सरद मास अधुरो आश फूलेको बसन्त
कलीला मुना गुराँस थुँगा त्यै मान्छे जस्तो छ ।
पलक .........., झुल्केको ..............
हिमाली हावा झारेका जल पहरा चिरेर
छहरा बजी सहारा दिने त्यो मान्छे कस्तो छ ?
बर्ष|को रात बादलु च्याती जुनले निस्कँदा
चाँदनिबाट छल्केको रात त्यै मान्छे जस्तो छ ।
सुरेली खेली चन्द्रलोकबाट पृथ्बी झरेर
जुनली घाम छरेर जाने त्यो मान्छे कस्तो छ ?
परेलिबिच मुटुको मेरो लुकेर बसेर
सुटुक्क आई ओठमा चुम्ने त्यै मान्छे जस्तो छ ।
पलक............ झुल्केको ...........
त्यै मान्छे जस्तो छ ।
No comments:
Post a Comment